(Efes Pilsen) One Love Festival 2012'nin Ardından

Önce adından "Efes Pilsen" kaldırıldı, sonra kapı açılışından 1 saat önce içki satışının olmayacağı duyuruldu. Bu yüzden bilet iade edenlerin bile olduğu söylendi ve maalesef festivalin ilk günü müzikten çok bu olaylar konuşuldu. 2 günlük eğlenceyi engellemek isteyenlerin düşüncesi neydi bilmiyorum ama unuttukları bir şey vardı, o da "müziğin birleştirici gücü!". Bu olaylar Türkiye'de her gün biraz daha bastırılan gençliğe yapılan sıradan bir olay gibi görünse de, #ozgurlugunesahipcik hashtag'inin bir anda twitter'da zirveye oturması öyle olmadığını gösterdi. Orada yazılanlar çoğunluğu temsil etmese de, yine de bazı şeyler için insanları harekete geçirebilir belki. Çünkü olayın o gün içki içmek olmadığını hepimiz biliyoruz, bunun için yılın bir sürü günü var. Sadece insanların özgür iradelerinin elinden alınması çok korkutucu. Bu durumda konserlere geçmeden önce olayı son derece iyi idare eden Pozitif Müzik'i gerçekten kutluyorum.

Festivalin 1. günü hafif rahatsızlığım yüzünden gidemedim ama Kaiser Chiefs ve Damien Rice'ı kaçırmak beni çok üzdü. Hele ki Ricky'nin seyircilerin arasına dalıp orada şarkı söylemesi, eminim cumartesi günü orada olanlara çok eğlenceli anlar yaşatmıştır.

Dün gittiğimde ana sahnede Kimbra performansına başlamıştı. Daha önce videolarında da gördüğüm gibi inanılmaz derecede tatlı ve güzel bir kız vardı sahnede. Beyaz ve lame detayları olan elbisesiyle güneşin altında parlıyordu. O sıcağa rağmen oldukça enerjikti ve sahnenin her yerini dolaşıyordu. Kalabalık Settle Down'ı bekliyordu, o da bunu biliyordu ama olduğundan farklı bir versiyonunu seslendirdi dün konserde. Kimbra elinden geleni yapsa da, sanki henüz büyük sahnelerin sanatçısı değil gibi. Seyirciler de sıcak yüzünden mi bilinmez bayağı tutuktu. Belki de Pulp'ı beklemenin heyecanıydı, bilemiyorum... En azından benim için öyleydi. 

Pulp'ın geleceğini bildiğimden beri içimde anlatması güç bir duygu vardı ve dünkü konseri de nasıl anlatacağımı, doğru kelimeleri nasıl bulacağımı da tam bilemiyorum açıkçası. Özellikle üniversite zamanında uzun bir süre dinlediğim, şarkılarıyla dans ettiğim ve hüzünlendiğim, bazen baş kaldırdığım ve hayran olduğum grubu görecektim. Pulp çıkmadan önce sahneye siyah bir perde indirildi. Arkadan gelen hafif müzikle birlikte perdenin üstünde yazılar kaymaya başladı. "Merhaba, Nasılsınız?". İşte o an arkada olduklarını da bildiğimizden heyecan arttı. Bayağı uzun süren bu girişin "Bira ister misin?" sorusundan sonrasını ve ilk şarkıyı kaydettim, birazdan videoda görebilirsiniz.

Bir önceki gün Kaiser Chiefs'ten Ricky'nin de alkol yasağıyla dalga geçmesi gibi (Çetin Cem'in yazısında detaylar mevcut, burada) Pulp da bu yasağa dikkat çekti. Zaten onların buna duyarsız kalmasını beklemezdim.

"Do You Remember The First Time?"la giriş yapan Jarvis, sahnedeki hareketleri, kendine özgü dansı, içten sözleriyle bir anda hepimizi avucuna aldı. Gerçi siz benim "hepimiz" dediğime bakmayın, önde olduğum için çılgın kalbalığın arasındaydım ama arkada yeterince coşku olduğunu hissedemedim. Her şarkıya eşlik eden insanlar yoktu zaten. İlk 2 şarkıyı çektikten sonra (ona da nasıl dayandım bilmiyorum ama) kameramı çantama koydum ve "Pulp"ı yaşamaya başladım! O saatten sonra bende kayış koptu! Hele bir ara Jarvis Cocker sahneden inip önde gezmeye başlayınca ve olduğum yere gelince "Neler oluyor?" diye kendime sordum bir an. Onunla göz göze geldikten sonra, milattan önceki "güya" akıllı olan telefonumla net olmayan bir fotoğrafını çekmeyi başarıp onu da hatıralarımın arasına kattım.

"Something Changed"le duygulanıp, "Party Hard"la olduğum en büyük partideymiş gibi hissettim kendimi. Pulp'ın sahnede olduğu süre boyunca ben de sadece Pulp dünyasında yaşadım. Jarvis'in birbirinden güzel sözleriyle büyülendim. Sıcak yüzünden sırılsıklam olan takımı ve korkunç neme rağmen sahnede olduğu her anı özel kıldı ve sonuna kadar hakkını verdi! Bis'te de "Mis Shapes"i çaldıktan sonra daha ne isterdim ki?

Konser bitip de dolmuşa binince, yüzüme vuran rüzgarla gözlerimi kapadım ve Jarvis hala kafamın içinde dans ediyordu. Şu an hala "I Spy"ı dinliyor gibi hissediyorum. Canlı canlı onları görüp, 2 saatliğine de olsa o dünyada yaşadığım için çok mutluyum. Bu güzelliği gerçekleştiren, emek veren herkese binlerce kez teşekkür ediyorum. Pozitif ailesine cesaretlerini kırmadıkları için, her yıl bir rüyayı daha gerçekleştirdikleri için çok ama çok teşekkürler! Daha yapacak çok işleri var, biz de daha çok grup izleyeceğiz İstanbul'da!

Tam sırasını hatırlayamamkla birlikte setlist şöyleydi: Do You Remember The First Time? / Monday Morning / Don't You Want Me Anymore? / Something Changed / Disco 2000 / Sorted / Acrylic Afternoons / I Spy / Party Hard / Like A Friend / Babies / Joyrider / Hardcore / Sunrise / Bar Italia / Common People / Bis: Mis Shapes

Bunu da imzalamayı unutma! http://www.ozgurlugunesahipcik.com/ Belki artık biraz daha fazla ses çıkmarma zamanı gelmiştir, ne dersiniz?


Sonradan gelen edit: Konser kültürümüz hala yerlerde. "Pardon! Pardon" diyerek insanları ezip öne geçmeye çalışanlara, kalabalıkta sigara içip yüzümüze yüzümüze üfleyenlere, sürekli konuşanlara ne demeli bilemiyorum.


Instagram'daki fotoğraflar için: @manolyafikri